Το υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ έχει δίκιο όταν υποστηρίζει ότι η οικονομική πολιτική της Γερμανίας εμποδίζει τις προσπάθειες των εταίρων της να βγουν από τη δίνη της κρίσης, αναφέρει ο Πολ Κρούγκμαν.
Όπως υπογραμμίζει, η ιστορία της ευρωζώνης δείχνει πως το ευρώ είναι αυτό που δημιούργησε τεράστιες ανισορροπίες, με τεράστια κεφάλαια να μεταφέρονται από τον πυρήνα, στην περιφέρεια.
Στην συνέχεια προκλήθηκε μια ξαφνική διακοπή των κεφαλαιακών ροών, αναγκάζοντας τις χώρες της περιφέρειας να μειώσουν απότομα τα ελλείμματα στο ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών.
Σύμφωνα με τον Π. Κρούγμαν τα δυσάρεστα νέα για την περιφέρεια είναι πως μέχρι σήμερα η προσαρμογή στο ισοζύγιο οφείλεται στην ύφεση και την πτώση των εισαγωγών και όχι στην βελτίωση της ανταγωνιστικότητας. Ως εκ τούτου η βελτίωση στο ισοζύγιο της Ισπανίας έχει στοιχίσει την αύξηση της ανεργίας στο 25%.
Κανονικά, σημειώνει ο Π. Κρούγκμαν, θα περίμενε κανείς πως η προσαρμογή θα ήταν περισσότερο συμμετρική, με τις πλεονασματικές χώρες να μειώνουν τα πλεονάσματα τους, καθώς οι ελλειμματικές χώρες περιορίζουν τα ελλείμματα τους.
Αλλά η Γερμανία δεν έχει μειώσει καθόλου το πλεόνασμα της και αυτό δημιουργεί σημαντικά προβλήματα στην υπόλοιπη Ευρώπη και στην παγκόσμια οικονομία.
Επιτυγχάνοντας μεγάλα εμπορικά πλεονάσματα, η Γερμανία πλήττει την ανάπτυξη και την απασχόληση στον υπόλοιπο κόσμο, τονίζει ο Π. Κρούγκμαν. Οι Γερμανοί μπορεί να μην το καταλαβαίνουν αυτό, αλλά είναι στοιχειώδες οικονομικά, υπογραμμίζει.
Στην ουσία, γράφει ο Π. Κρούγκμαν, η Γερμανία εφαρμόζει πολιτική λιτότητας παρά την υψηλή πιστοληπτική της αξιολόγηση και οδηγεί στην σύσφιξη της οικονομικής πολιτικής στην ευρωζώνη.
Από μια άποψη, η Γερμανία πραγματοποιεί μέσω του ευρώ μια τεράστια παρέμβαση στις συναλλαγματικές ισοτιμίες, κρατώντας χαμηλά το "σκιώδες γερμανικό μάρκο" (Shadow Deutsche Mark).
O νομπελίστας οικονομολόγος επισημαίνει στο blog του πως δεν περιμένει από τους Γερμανούς να αλλάξουν στάση. Όπως γράφει ειρωνικά, οι Γερμανοί δεν τα καταφέρνουν και πολύ καλά όσον αφορά τα μακροοικονομικά και περιμένουν να γίνουν όλοι σαν αυτούς και να καταγράφουν τεράστια εμπορικά πλεονάσματα.
ΠΗΓΗ: www.euro2day.gr
The Harm Germany Does
The Germans are outraged, outraged at the U.S. Treasury department, whoseSemiannual Report On International Economic And Exchange Rate Policiessays some negative things about how German macroeconomic policy is affecting the world economy. German officials say that the report’s conclusions are “incomprehensible” — which is just bizarre, because they’re absolutely straightforward.
Oh, and yes, the US inexcusably spied on Angela Merkel — but that has nothing to do with this, and anyone bringing it into this conversation thereby demonstrates his or her intellectual bankruptcy. Also, frank talk about German economic policies doesn’t make you anti-German or anti-European; again, anyone trying to evade the substance by bringing that kind of accusation in has in effect conceded the argument.
So, about the argument. Here’s a brief history of the euro zone, told through one number for two countries, Germany and Spain:
The creation of the euro was followed by the emergence of huge imbalances, with vast amounts of capital flowing from the core to the periphery. Then came a “sudden stop” of private capital flows, forcing the peripheral nations to eliminate their current account deficits, albeit with the process slowed by the provision of official loans, mainly through loans among central banks. The really bad news for the periphery is that so far the adjustment has taken place mainly through depressed economies rather than regained competitiveness; so the counterpart of that “improvement” for Spain is 25 percent unemployment.
Normally you would and should expect the adjustment to be more or less symmetrical, with surplus countries reducing their surpluses as deficit countries reduced their deficits. But that hasn’t happened. Germany hasn’t adjusted at all; all of the rise in peripheral European current accounts has taken place at the expense of the rest of the world.
And that’s a very bad thing. We are still in a world ruled by inadequate demand, and very much subject to the paradox of thrift. By running inappropriate large surpluses, Germany is hurting growth and employment in the world at large. Germans may find this incomprehensible, but it’s just macroeconomics 101.
You might argue that it’s not the German government’s fault that it runs surpluses — but you’d be wrong. (I’ve fallen into this trap, but acknowledged the error.) For one thing, Germany has pursued fiscal austerity despite its creditor status, contributing to an overall tightening of policy in the eurozone. And one way to think about Germany’s role within the euro is that it is in effect engaging in huge foreign exchange intervention via Target 2, which holds down the “shadow Deutche Mark”:
Of course, I don’t expect German officials to admit that there’s anything to what Treasury says. They’re not big on macroeconomics as we understand it; actually, they’re not big on accounting identities, since their view seems to be that everyone should be like Germany, and run huge trade surpluses.
But Treasury just stated the obvious and true.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου