Κέρδη από την πτώση του πετρελαίου αρχίζει να επιδιώκει ένας αριθμός επενδυτών με βαθιές τσέπες. Η διαφορά της τιμής των συμβολαίων μελλοντικής παράδοσης αργού πετρελαίου με τις τρέχουσες τιμές, φαινόμενο ευρέως γνωστό στους συμμετέχοντες στις αγορέςως contango, έχει αρχίσει να μεγαλώνει τόσο που διευρύνεται μαζικά πλέον και η αποθεματοποίηση αργού από ιδιώτες επενδυτές με στόχο την πώληση αργότερα σε υψηλότερες τιμές.
Και επειδή οι traders δεν είναι πετρελαϊκές ναυλώνουν μεγάλα δεξαμενόπλοια για να το αποθηκεύσουν, ωθώντας τους ναύλους τους υψηλότερα όπως και τις μετοχές εισηγμένων ναυτιλιακών που διαχειρίζονται tanker.
Με απλά λόγια αγοράζοντας κάποιος σήμερα πετρέλαιο προσδοκά να το πουλήσει στο μέλλον σε υψηλότερες τιμές και να κερδίσει την διαφορά. Επιβαρύνεται όμως εν τω μεταξύ με το κόστος αποθήκευσης, η οποία δεν είναι πάντοτε διαθέσιμη σε επίγειες εγκαταστάσεις ειδικά για επενδυτές και εμπορικές εταιρείες. Έτσι η αποθήκευση αυτή γίνεται κατά κόρον σε δεξαμενόπλοια.
Το στοίχημα δεν είναι βέβαια ασφαλές, αφού κανείς δεν μπορεί να είναι σίγουρος ότι θα υπάρχουν αγοραστές σε υψηλότερες τιμές στο προσεχές μέλλον. Όμως μια ένδειξη δίνουν τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης.
Έτσι το πετρέλαιο Brent για παράδοση τον Φεβρουάριο που αρχές της εβδομάδας εμφανίστηκε να κοστίζει περί τα 47 με 48 δολάρια το βαρέλι. Το αντίστοιχο συμβόλαιο για παράδοση σε 12 μήνες διαπραγματευόταν 12 δολάρια ακριβότερα. Για το αμερικανικό αργό, το West Texas Intermediate, η διαφορά αυτή είναι 9 δολάρια. Αυτό είναι το contango.
Η εξακρίβωση των όγκων του αργού που αποθηκεύεται αποτελεί μια ένδειξη για τις προσδοκίες της αγοράς σε σχέση με τις μελλοντικές τιμές. Και θεωρείται αρκετά αξιόπιστη διότι περιλαμβάνει φυσική παράδοση τεραστίων ποσοτήτων και επομένως δέσμευση σημαντικών κεφαλαίων εν αντίθεση με τα χρηματοοικονομικά παράγωγα.
Σύμφωνα με τους Financial Times, οι Vitol, Trafigura, Koch Supply & Trading και οι εμπορικοί βραχίονες των Royal Dutch Shell και BP εξετάζουν όλοι την ναύλωση δεξαμενοπλοίων για μακροχρόνια αποθήκευση.
Σύμφωνα με τον ναυλομεσιτικό οίκο Charles R Weber το πρώτο δεκαήμερο του 2015 ναυλώθηκαν ήδη 8 πολύ μεγάλα δεξαμενόπλοια (VLCC) συμπεριλαμβανομένου ενός υπερ-δεξαμενόπλοιου (ULCC). Η μεγαλύτερη τέτοια δραστηριότητα από τα τέλη του 2013. Παράλληλα εκτιμά ότι βρίσκονται προ κλεισίματος ναυλοσύμφωνων για τον ίδιο σκοπό άλλα 9 τάνκερ.
Εμπόδιο αποτελούν οι πολύ υψηλοί ναύλοι που επικρατούν στην ναυλαγορά για αυτού του τύπου τα ποντοπόρα καθώς οι χαμηλές τιμές του αργού έχουν αυξήσει τη ζήτηση από κάθε κατεύθυνση και μαζί της και την ζήτηση για θαλάσσιες μεταφορές. Αυτός είναι και ο λόγος που οι μετοχές των εισηγμένων ναυτιλιακών που διαχειρίζονται δεξαμενόπλοια έχει αρχίσει να αντιδρά ανοδικά όπως στην περίπτωση της Frontline αλλά και της ελληνικών συμφερόντων Tsakos Energy Navigation.
Πολλοί πλοιοκτήτες εμφανίζονται να προτιμούν να δουλέψουν τα καράβια τους -τη στιγμή που κάποια ταξίδια αποφέρουν ποσά της τάξης των 80-90 χιλιάδων δολαρίων την ημέρα- παρά να τα ναυλώσουν για αποθήκευση για περιόδους έως και 12 μήνες έναντι ημερησίων εσόδων της τάξης των 40-45 χιλιάδων δολαρίων.
Τελευταία φορά που το φαινόμενο του contango δημιούργησε ανάλογες τάσεις για αποθήκευση ήταν το 2008-2009 οπότε και ονομάστηκε supercontango. Σύμφωνα με τον ναυλομεσιτικό οίκο Gibson Shipbrokers περί τα 20 εκατομμύρια βαρέλια αργού είναι αποθηκευμένα σε τάνκερ στην τρέχουσα περίοδο έναντι 100 εκατομμυρίων βαρελιών το 2009. Με έναν υπεραπλουστευμένο ίσως υπολογισμό ένα trade στο contango με διαφορά τιμής σε 12 μήνες 8 δολαρίων σημαίνει πως η αποθήκευση 2 εκατομμυρίων βαρελιών σε ένα πολύ μεγάλο δεξαμενόπλοιο θα αποφέρει κέρδη 16 εκατομμυρίων στον ίδιο χρονικό ορίζοντα. Από αυτά όμως θα πρέπει να πληρωθούν οι ναύλοι που ξεπερνούν τα 10 εκατομμύρια. Έτσι το trade εξαρτάται από τη διαθέσιμη ρευστότητα και το κόστος του κεφαλαίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου