Το κείμενο αφορμάται από την έκδοση της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής για το Νοέμβριο 2013 σχετικά με τις Συνθήκες Διαβίωσης στην Ελλάδα.
Πρώτ’ απ’όλα, σύμφωνα με την Διεύθυνση Στατιστικών Πληθυσμού και Αγοράς ο πληθυσμός όπως καταγράφηκε το 2011 είναι 10.815.197 άνθρωποι (5.302.703 άνδρες και 5.512.494 γυναίκες) εκ των οποίων τα άτομα ηλικίας 20-29 ετών είναι 1.350.773. Πληροφοριακά, ο άγαμος πληθυσμός είναι περίπου 4 εκατομμύρια.
Ένα από τα στοιχεία που με εντυπωσίασε (μάλλον θετικά θα έλεγα) είναι ότι από το 2001 έως σήμερα υπάρχει μία τεράστια μεταβολή των ατόμων που προβαίνουν σε γάμο και, ενώ οι πολιτικοί γάμοι ήταν πάντα δευτερευούσης σημασίας, ξαφνικά το 2012 παρατηρούμε ότι από τους σχεδόν 50.00 γάμους, οι μισοί είναι πολιτικοί γάμοι και οι άλλοι μισοί θρησκευτικοί.
Στον τομέα που αφορά την αγορά εργασίας, ειδικά για τους νέους τα στοιχεία μιλούν από μόνα τους:
Από τον πληθυσμό που ανήκει στην ηλικιακή ομάδα 15-29 ετών, το 2012 το 40% (3.632 άτομα) εργαζόταν, το 24,2% (1.203) ήταν άνεργο και 4.406 άτομα ήταν μη οικονομικά ενεργά (ως μη οικονομικά ενεργός πληθυσμός ορίζεται αυτός που δεν μπορεί ή δεν επιθυμεί να εργαστεί)! Τον Φεβρουάριο του 2013 τα στοιχεία ελαφρώς μόνο μεταβάλλονται: το 38,5% εργάζεται (3.632), το 27% (1.350) είναι άνεργο και 4.415 άτομα εμφανίζονται ως μη οικονομικά ενεργά.
Συνολικά, το 2012 η ανεργία κατεγράφη σε επίπεδο 24,2%, ενώ ο μέσος όρος στην Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν 10,4%. Βέβαια, τον Φεβρουάριο του 2013 στην Ελλάδα η ανεργία έφτασε το 27% και ο μη οικονομικά ενεργός πληθυσμός καταγράφηκε σε 3,5 εκατομμύρια άτομα.
Αυτό που παρουσιάζει πραγματικά ραγδαία αύξηση από το 2011 μέχρι σήμερα είναι τα άτομα που διαμένουν σε νοικοκυριά χωρίς κανέναν εργαζόμενο. Τον Φεβρουάριο 2013, το ποσοστό για άτομα 0-17 ετών έφτανε το 13,3%, ενώ για άτομα 18-60 ετών αγγίζει το 20% (19,2% για την ακρίβεια). Εδώ εξαιρούνται τα νοικοκυριά με μοναδικό μέλος μη εργαζόμενους φοιτητές 18-24 ετών.
Σύμφωνα με στοιχεία του 2011, ο πληθυσμός ο οποίος βρίσκεται στα όρια της φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό άγγιζε το 31%, ενώ στην Ευρωπαϊκή Ένωση ο μέσος όρος ανέρχεται σε 24,2%. Το ποσοστό αυτό έχει σίγουρα αυξηθεί, αφού περίπου στο 25% του πληθυσμού υπολογίζονται τα άτομα που διαβιούν στον δρόμο ή σε ανεπαρκείς ή σε ακατάλληλες συνθήκες στέγασης (πηγή: ΜΚΟ Κλίμακα).
Παρόλο που οι συνθήκες διαβίωσης στην Ελλάδα σύμφωνα με την ΕΛ.ΣΤΑΤ. δεν είναι ιδαιτέρως ελπιδοφόρες, αυτή είναι μία από τις πραγματικότητες που αντιμετωπίζουμε καθημερινά. Ευτυχώς, παράλληλα αυξάνεται έντονα και η κοινωνική αλληλεγγύη. Το ότι ανοίγει, για παράδειγμα, ένα επιπλέον Κοινωνικό παντοπωλείο μπορεί από πίσω του να κρύβει πόνο και δυσκολίες, διότι δεν θα είχε λόγο να ανοίξει, αν οι άνθρωποι δεν αντιμετώπιζαν τόσο σοβαρά προβλήματα που να χρειάζεται να καταφύγουν σε αυτό (αντικαθιστώντας τις ανύπαρκτες κρατικές δομές), αλλά κρύβει και αλληλεγγύη. Και το κυριότερο, σεβασμό προς τους έχοντες ανάγκη. Κι αυτό διότι θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε από εμάς να ήταν σε αυτή τη θέση, ενώ δεν αξίζει σε κανένα.
Πηγη: http://www.universitypress.gr/%CE%B1%CE%BD%CE%B5%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%B1-%CE%BD%CE%B5%CE%BF%CE%B9/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου