Ο Έντζο Ανσέλμο Φερράρι είχε τη «λόξα» για την αγωνιστική οδήγηση και τα ταχύτατα αυτοκίνητα ήδη από τα μικράτα του, ευγενική χορηγία του ενδιαφέροντος του πατέρα και του μεγαλύτερου αδελφού του για τη σπορ αυτοκίνηση.
Ταλαντούχος και δουλευταράς, ξεκίνησε ως οδηγός αγώνων και δοκιμαστής αυτοκινήτων πριν ιδρύσει τη Ferrari και γράψει μια από τις χρυσές σελίδες της σύγχρονης αυτοκίνησης.
Η γνώση του για τη μηχανική και τα αυτοκίνητα ήταν παροιμιώδης, παρά το γεγονός ότι δεν έλαβε ποτέ εκπαίδευση στους αντίστοιχους τομείς. Το δαιμόνιο μυαλό του αυτοδημιούργητου και αυτοδίδακτου Φερράρι ήταν ωστόσο σε θέση να υπερβεί κάθε πανεπιστημιακό δίπλωμα!
Στην καριέρα του θα γνώριζε απογοητεύσεις, απορρίψεις και θα βρισκόταν συχνά σε δύσκολες επαγγελματικές καμπές, η τρέλα του όμως για το αυτοκίνητο και τους αγώνες θα τον πήγαιναν πολύ μακριά στη ζωή.
Κι αν σήμερα η σπορ αυτοκίνηση κάνει θαύματα σε όρους ταχύτητας, επιτάχυνσης και χλιδής, δεν είναι μυστικό ότι στον Έντζο Φερράρι χρωστά ένα μεγάλο μέρος τους...
Πρώτα χρόνια
Ο Έντζο Ανσέλμο Φερράρι γεννιέται στις 18 Φεβρουαρίου 1898 στη Μόντενα της Ιταλίας. Ο πατέρας του διατηρούσε ένα μικρό χυτήριο, είχε ωστόσο μεγάλο πάθος με τους αγώνες ταχύτητας, μανία που κληρονόμησε ο μικρός σχεδόν από τα γεννοφάσκια του: σε ηλικία 10 ετών (1908) θα παρακολουθήσει τους πρώτους του αγώνες στην πίστα της Μπολόνια και το «μικρόβιο» της ταχύτητας δεν θα τον εγκαταλείψει έκτοτε ποτέ!
Με τα γράμματα δεν τα πήγαινε ποτέ καλά, γεγονός που δεν τον απασχολούσε βέβαια καθόλου, καθώς ήξερε ότι όταν μεγαλώσει θα γίνει οδηγός αγώνων. Η εκπαίδευση που έλαβε ήταν επομένως πλημμελής.
Στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου θα γνωρίσει τη φρίκη της απώλειας από πρώτο χέρι: ο πατέρας και ο αδερφός του σκοτώνονται στο μέτωπο το 1916, ενώ και ο ίδιος θα κολλήσει τη γρίπη που αποδεκάτιζε τον ιταλικό στρατό και λίγο έλειψε να πεθάνει. Επιβίωσε όμως και την έβγαλε καθαρή στον πόλεμο, αν και η οικογενειακή τραγωδία βύθισε την οικογένεια στο πένθος και την ανέχεια.
Πρώτα αγωνιστικά βήματα
Μετά τον πόλεμο, ο Φερράρι έβαλε σκοπό να κυνηγήσει το όνειρο των αγώνων ταχύτητας. Πιάνει δουλειά το 1919 στο αγωνιστικό τμήμα της CMN (Costruzioni Meccaniche Nazionali), μιας μικρής φίρμας κατασκευής αυτοκινήτων, μετά την απόρριψη της Fiat να ενταχθεί στο δυναμικό της. Εργάζεται ως οδηγός δοκιμών και για λογαριασμό της Vespa, καθώς οι επιδόσεις του στην πίστα δεν λογίζονταν ικανοποιητικές.
Η καθοριστική στιγμή φτάνει το 1920, όταν προσλαμβάνεται στο αγωνιστικό τμήμα της Alfa Romeo! Με το νέο του μονοθέσιο γνωρίζει τις πρώτες του νίκες στα σιρκουί της πρώτης μεταπολεμικής διοργάνωσης του ιταλικού μηχανοκίνητου αθλητισμού.
Η επιτυχία του τον μετατρέπει σε βασικό πλέον εργοστασιακό οδηγό της Alfa Romeo και αρχίζει να παίρνει μέρος σε πιο αξιοσέβαστους αγώνες. Το 1923 μάλιστα θα λάβει χώρα ένα γεγονός που θα παίξει τον δικό του ρόλο τόσο στη ζωή του Φερράρι όσο και την ιστορία της Ferrari: μετά τη νίκη του Έντζο στην πίστα, η οικογένεια του αδικοχαμένου ραλίστα Francesco Baracca του χαρίζει τιμητικά το προσωπικό έμβλημα του άσου: ήταν το πασίγνωστο πια «αλογάκι», που έμελλε να γίνει το έμβλημα της Scuderia Ferrari λίγο αργότερα, το 1932!
Συνεχίζοντας την καριέρα του ως οδηγός αγώνων της Alfa Romeo, θα γινόταν γνωστός και θα μετρούσε μεγάλες και μικρότερες νίκες. Η φήμη του εκτοξεύτηκε τόσο το 1925 που ανάγκασε τον νέο ηγέτη της Ιταλίας, τον Μπενίτο Μουσολίνι, να τον βραβεύσει για τα κατορθώματά του στα σιρκουί! Ο φασίστας πολιτικός του δίνει τον βαθμό του διοικητή (Commendatore), με το ψευδώνυμο να ακολουθεί έκτοτε πιστά τον Έντζο. Το γεγονός πάντως τον κάνει διασημότητα στην Ιταλία.
Την ίδια χρονιά, προσωπικές περιπέτειες τον κρατούν εκτός πίστας, με τον ίδιο να προσανατολίζεται παράλληλα στη μηχανική. Η φημολογούμενη συναισθηματική κατάρρευση του Έντζο θα κουτσούρευε την αγωνιστική του καριέρα: όταν επιστρέφει στην πίστα το 1927, δεν θα ήταν πια ο ίδιος οδηγός, γι' αυτό και εγκαταλείπει οριστικά την αγωνιστική οδήγηση για να εργαστεί πλέον στην Alfa Romeo σε άλλο πόστο, αυτό του μηχανικού δοκιμών.
Η γέννηση της Scuderia Ferrari
Ο Έντζο δούλεψε ως μηχανικός στην Alfa Romeo μέχρι το 1929, όταν και ανέλαβε προσωπικά την επίβλεψη της αγωνιστικής ομάδας της φίρμας: ιδρύει λοιπόν τη Scuderia Ferrari ως το -αυτόνομο- αγωνιστικό σκέλος της Alfa.
Η Scuderia Ferrari συγκέντρωσε στις τάξεις της 40 και πλέον οδηγούς αγώνων, με τον ίδιο τον Έντζο να τρέχει σποραδικά στα σιρκουί (μέχρι το 1932, όταν εγκαταλείπει οριστικά την πίστα για να ασχοληθεί πιο σοβαρά με το διοικητικό κομμάτι της εταιρίας του). Παρά τις σποραδικές νίκες των οδηγών της Ferrari, τα μεγάλα ονόματα του μηχανοκίνητου αθλητισμού της εποχής κρατούν την πρωτοκαθεδρία του σπορ.
Το 1932, ο Έντζο παντρεύεται τη Laura Dominica Garello, με την οποία αποκτά την ίδια χρονιά έναν γιο, τον Alfredo.
Ο γιος Φερράρι (Dino) θα χάσει τη ζωή του το 1956 χτυπημένος από την ασθένεια.
Το 1933 η Alfa Romeo λύει τη συνεργασία της με τη Scuderia Ferrari, κρατώντας ωστόσο τον Έντζο στις τάξεις της, αν και σαφώς σε κατώτερη θέση. Το 1937 ο Φερράρι θα εγκαταλείψει τη θέση στη γνωστή φίρμα και θα ριχτεί με τα μούτρα στη δουλειά. Το σπάσιμο του συμβολαίου του όμως του απαγορεύει ρητά να ασχοληθεί με τον μηχανοκίνητο αθλητισμό για τα επόμενα 4 χρόνια...
Ο Φερράρι και η Ferrari
Κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, το μικρό εργοστάσιο του Φερράρι στη Μόντενα αναγκάστηκε να αφιερωθεί στην παραγωγή πολεμικού υλικού για το φασιστικό καθεστώς του Μουσολίνι. Σε έναν μάλιστα από τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς της πόλης, το εργοστάσιο καταστρέφεται και ο Έντζο αναγκάζεται να μεταφέρει τη φίρμα του στην περιοχή που την ξέρουμε σήμερα, το Μαρανέλο.
Μόνο μετά τη λήξη του πολέμου ήταν που θα άρχιζε ο Έντζο να κατασκευάζει αυτοκίνητα με το δικό του πλέον όνομα, ιδρύοντας τη Ferrari S.p.A. το 1947!
Δύο χρόνια πριν, η ερωμένη του Έντζο, Lina Lardi, έφερε στη ζωή τον γιο του, Piero (1945), ο οποίος μετά τον θάνατο της συζύγου του Φερράρι, Laura, το 1978 έγινε και επισήμως ο διάδοχός του. Ο Piero είναι σήμερα αντιπρόεδρος της Ferrari, κατέχοντας μερίδιο 10%.
Η Ferrari άνθισε στη μεταπολεμική οικονομία της δεκαετίας του '50. Ο Έντζο συνέχισε να είναι σταθερά προσανατολισμένος στους αγώνες ταχύτητας και έριξε τη φίρμα του κατευθείαν στο πρωτάθλημα της Formula 1 από τις πρώτες κιόλας στιγμές της ίδρυσής της το 1950. Η πρώτη νίκη ωστόσο της Ferrari στο λαμπρό πρωτάθλημα θα ερχόταν κάπως όψιμα, στο Βρετανικό Γκραν Πρι του 1951.
Η Ferrari κέρδισε το πρώτο πρωτάθλημα της F1 τη σεζόν 1952-'53, αν και ήταν η επιμονή του Έντζο να συνεχίζει να διαγωνίζεται η Ferrari στον επικίνδυνο και εξαντλητικό αγώνα αντοχής του Mille Miglia που θα έφερνε στην εταιρία του αμέτρητες νίκες και παγκόσμια αναγνώριση. Δεν είναι εξάλλου μυστικό ότι ο Φερράρι στράφηκε στην παραγωγή αυτοκινήτων δρόμου μόνο και μόνο για να εξασφαλίζει χρηματοδότηση για τις αγωνιστικές υποχρεώσεις της Ferrari!
Παρά τις σποραδικές νίκες των μονοθέσιων του Έντζο στην F1 κατά τη δεκαετία του '60, εκεί που πραγματικά διέπρεπαν τα «κτηνάκια» του Φερράρι ήταν στους 24ωρους αγώνες αντοχής του Le Mans. Όσο για το αφεντικό, παρέμεινε μια ζωή αφοσιωμένος στη σκληρή δουλειά και τη σπορ οδήγηση: για τους φίλους και την οικογένεια, ο Έντζο ήταν γνωστός εργασιομανής.
Το πάθος του για τον μηχανοκίνητο αθλητισμό δεν γνώριζε όρια και μετά τον θάνατό του άρχισαν να αμφισβητούνται οι χειρισμοί του, καθώς 7 οδηγοί της Ferrari σκοτώθηκαν σε πίστες από τα τέλη του '50 μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του '60, υψηλότατος φόρος αίματος ακόμα και για την εποχή αυτή.
Παρά το γεγονός ότι ο Έντζο ήταν υπεύθυνος για την παραγωγή μιας σειράς από τα πλέον στιλάτα αυτοκίνητα του καιρού, η Ferrari γνώρισε οικονομικές περιπέτειες στη δεκαετία του '60 και δεν ήταν πια βιώσιμη. Η Fiat εξαγόρασε το 50% της φίρμας του Έντζο το 1969 (ποσοστό που έφτασε στο 90% το 1988), διατηρώντας ωστόσο τον «il Commendatore» στη θέση του ως το 1971.
Αν και ποτέ δεν σταμάτησε να ασχολείται ενεργά με τα πεπραγμένα της εταιρίας του στα χρόνια που ακολούθησαν την απόσυρσή του, η διαδρομή του Έντζο με τη Ferrari είχε ουσιαστικά τελειώσει. Ο «πατριάρχης» της σπορ αυτοκίνησης πέθανε στις 14 Αυγούστου 1988 στο Μαρανέλο, το οποίο μετά το 1958 σπάνια εγκατέλειπε...
Πηγη: http://www.newsbeast.gr/portraita/arthro/633795/o-patriarhis-tis-spor-autokinisis-edzo-ferrari/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου